Soğuk Ölüm Şiiri - Salih Özalaşan

Açılırken toz penbe güller yanağımda
Dökülürken mutluluk şarkıları dudağımda
Taşınırken bir öğle üzeri kardeş kucağında
Geldi buldu beni soğuk ölüm

Bilmezdim böylesine kara yazıldığını
Benim alnıma kader denen yazının
Bir öğle üzeri vurmasıyla yere başımın
Geldi buldu beni soğuk ölüm

Kardeş ana bacı tüm dostlarım
Yaş yerine kan döküp ağlarken başucumda
Bir yastığa baş koymadan
Geldi buldu beni soğuk ölüm

Gözlerim açık kaldı doymadım gençliğime
Ağlamak olmadı nasip başucumda sevdiğime
Bakamadan derya deniz kömür gözlü yarin yüzüne
Geldi buldu beni soğuk ölüm

Tutam tutam saçıldı yerlere sırma siyah saçım
Aktı oluk oluk yerlere kan kırmızı kanım
Sürünürken yerlerde benim bahtsız başım
Geldi buldu beni soğuk ölüm

Taşındı eller üstünde aziz naaşım
Bir avuç toprak artık benim muradım
Muradıma ermeden ömrümün baharında
Geldi buldu beni soğuk ölüm

İsmimi unutur gidermi bilmem sevdiklerim
Nazlı ceylanım anam babam kardeşlerim
Benim sevdiklerim beni candan sevenlerim
Son arzun neydi diye sormak isteyenlerim

Ben ağlarken ağlayanlarım gülerken gülenlerim
Biranlık yokluğumda yolumu sabırsız gözleyenlerim
Sizlere bir veda bile edemeden
Geldi buldu beni soğuk ölüm

(Çok sevdiğim bir gencin anısına)

Yazılış Tarihi 17-04-1981 Saat 12.45