Soğuk Oda Şiiri - Buket Yb

Bedenim yorgun,yol bitiyor galiba
Uzun bir kış başlıyor sevdiğim
Sarıp sarmaladıklarında pamuklarla,ben sendeydim hâlâ
O son örtü kapatıncaya değin gözlerimi.
Sen kaldın ama içinde,derin bakışlarınla...
Yol boyunca eşlik ediyorsun bana
Birlikte okuduğumuz şarkılarla..
Ellerim sıcak hâlâ,kokun da sinmiş üstelik,bir bahar çiçeği misali
Ağıtlar arasında o narin sesin yoldaş oluyor bana,
Yol bitmedi daha...
Sen anlatmaya başlıyorsun sonra
Ne kadar sevdiğini,özleyeceğini,acının rengini tarif ediyorsun
Karanlık bir gece gibi...
Çekiyorum o mis kokunu içime,sarmaya çalışıyorum seni,
Hareket edemeyen bedenim,vuruyor yüzüme çaresizliğimi...
Tuhaf bir sessizlik...
Herkes gitti mi?..
Kalabalık sesler artıyor bir anda,
Seni duyamıyorum,uzaklaşıyor sesin,nefesin,kokun...
Değmeye başlıyor yüzüme,o soğuk toprak
En sevdiklerim dolu dolu küreklerle,
En sevdiklerim,dualarla,gözyaşlarıyla..
Uzaklaşıyor sesler yavaş yavaş,soğuyor etraf,
Üşüyorum,bedenimle,ruhumla,
Çıkarın beni,çok soğuk bu oda.
Duyulmuyor sesim,ne çok çaresizim.
Karanlık ve soğuk bir odada ,kalıyorum kendimle başbaşa...
Ne anne - baba ,ne arkadaş,ne sevgili...
Yol bitti.
Her şey asılı kalıyor koca bir boşlukta
Aslolan ruh imiş,beden dahi çürüyor bu soğuk odada.