Soğuk Nefes Şiiri - Volkan Baylan

Hazır bu mevsimde erken kışa hazırlığı.
Geçmiş zamanın geçmeyen yaralarını sarmak...
Avuntular, yaşamın bir parçasıymış gibi hergün.
Gözlerimi dağlıyorum oysa sevdiklerim için.
Tütün basıp, içime akıtıyorum her gece.

Soğuk ve keskin sabahların iniltileriyle uyanıyor yeniden dünya.
Bulutlar, aniden öksüz kalmış bir çocuk gibi,
kaç yıla sığdırabilir tek sefer de ağlayışını?

Ve bir ömrün öksüzlüğü;
yutkunarak geçer mi,
çocuk oyuncaklarıyla?