Soğuk Mor'g Şiiri - Harun Tolga Peker

Kör bir kış akşamından ne istenebilir ki?
Göz göre göre giden bir kadının ardından..
Sobanın üstünde demlenmiş bir bardak sıcak çay mı?
İçini ısıtmasını istediğin bir şişe şarap mı yoksa şakağından giren bir şarapnel parçası mı isterdin?
Yada sarhoş bir nefesten çıkan diyarbakır türküsü olmak ister miydin?
Sorar mıydın kendine özgür müyüm ben diye?
Kuş olmak ister miydin?
İntihar etmemek için vurulmak...

Sahi,ne isterdin be çocuk?

Ahlaksız bir kış akşamında kimin edebine sığınmak isterdin?
Hangi yorganın altında güvende olabilirdin ki?
Annenin mi?
Yalnızlığının mı?
Tanrının mı?
Hadi söyle ölü ruhlum..
Sen toprak ol çocuk gideni de geleni de rahatsız etme,
Bırak annenin ayakları öpsün yüzünü..
Tanrının merhameti üzerine yalnız ol,yalnız öl...

Gökyüzü görmüş seni yıldız gözleriyle,ağlıyormuşsun denize..
Denizin mavisinde mi unuttular seni,gece gece..
Doğru ya deniz geceleri siyah olur,
Yoksa göz yaşın mı düştüde mi yas tutuyor?

Dudakların morarır soğuktan, üşürsün...
Ellerinde üşür,çatlar..
Tutunamazsın..
Tutamadım avucunda bir kadını der baban,
Soğudum dersin,hayattan,kadından...
Babanda utanır senden..
Ama sen utanma hayattan sakın
Çünkü;
Unutma sen yalnız öleceksin...

Geçmişin çok kalabalık olabilir ama unutma geleceğin de çok parlak bir yalnızlık var senin çocuk...

Ve diyeceğim şu ki çocuk;

Sen bir kadın için kör bir geceyi terk etme.
Çünkü bir kadın seni göz göre göre, ahlaksız bir şekilde terk edebilir...

Peki;
Sen hiç kendini vurmayı denedin mi çocuk?