Soğuk Matem Şiiri - Kubilay Tek

Salıncak gibi salınıyordu gözlerimde ince ve dolgun bir bakış
Tutunası geliyordu avuçlarımın hayallere tutunurken
Köhne zincirlerden
Bir çıkmaz sokaktı gözlerimi gözlerinden kaçırırken
Hayalin apansız penceremde masum bir kelebek gibi çırpınırken
Hüzünlü bir sonbahar akşamıydı gözlerinden ince ince süzülen
Oysa soguk bir matemdi içimi pervasızca titreten
Sensizlik avaz avaz susuyordu
Islak bir elvedaydı senden bana tek hatıra
Öyle uzaklarda degilim
İşte buradayım yalnızlar rıhtımında
Kıyılarıma vurmuş hüzünlü bir aşk
Gafil avlanmış duygularım
Ve hislerim hissetmemekte
Miras bıraktım yosun kokulu şiirlerimi
Tek celsede boşandım hayallerimden
Senden sonra kaybettiklerimin içinden
En çok aklımı özlüyorum
Ellerini titretecek bir şiir degil belki de
Yüregini titretsin yeter
Kim bile bilirdi hayatımnın paslı bir çivide asılı kaldıgını
Ben dar agacında asılı bıraktım hayallerimi
Ve senden sonra en çok aklımı özledim
Geri döneceksen dönme sakın
Bedenimi burada bulabilirsin lakin
Ruhum kimbilir hangi köşede