Soğuk Masa Sessizliği

Ah doktor...
Soğuk bir tahtaya uzanırken bedenim,
kimse sormadı: “Neden bu kadar yaralısın?”

Uyku perdesi inmeden önce
bana bir an verselerdi,
“Buradasın, duyuluyorsun” deselerdi,
belki önce ruhum toparlanırdı,
sonra bedenim.

Koridorlar sessizdi, ayak sesleri yankıydı.
Bir brancarda uzandı hayatım.
Adım adım kendimden uzaklaştım.
Tavan lambaları sordu:
“Hazır mısın?” dediler… *Hazır mısın?*

Dışarıda yaz sıcağı, içeride kış nefesi.
İnce bir örtü altında
alev alev düşünceler.
Kalbim ritmini şaşırmışken
bir el omzuma dokundu:
“Ça va? Labas?”

Ne Fransızca ne Arapça
anlatabildim içimdeki sancıyı.
Sadece gözlerim konuştu,
ama kimse dinlemedi.

Duvarlar tanımadı isyanımı,
koridorlar yabancıydı.
Bir brancarda uzandığımda.

Işıklar göz kırptı,
ama umut hâlâ çatlak bir karanlıktı.
O ışık başka bir bilinmezliğe açılıyordu.

Ah doktor...
Narkozsuz alsaydın keşke
T5-T8 arasından sızılarımı.

Labas, hamdoullah.
Bien, merci.

13/09/2025
01:29 #wahran
@demlenmisSiirler
(555)