Gündüzlerin külleri kalmış
Geceler hala yanarken
Ay ışığını kimden almış
Güneş buz tutmuş üşürken
Gülümsemenin yerini boşluk almış
Ben hep virgül oldum
Alıştım yarım kalmaya
Her yolun yarısında durdum
Sapınca sen tali yollara
Ben hep ünlem oldum
Hüzünleri her sayfada
Takvimlerden yırtmışsın
Yalnızlık her yanında
Kalabalıkta yalnızsın
Yerdeki parçalar
Ayıkken düşler gördün
Düş zamanları ayıktın
Her nefesinle dünü ördün
Hiç kurmadığın hayalleri yıktın
Hissettiğin hüzünler için
İçimi kazdıça çıktı
Şiir madenim
İşçilik ağır orda
Kaybolmak gerek odalarında
Kiralık tuttuğum ruhumun
Yeri gelir derinlerde
Unutamazsın geçmiş olsa da dün
İstersen bütün acılarını kökünden kes
Kalbinin hangi köşesine gömdün
Göremesin diye herkes
Gelenlerle gidenler
Sadece kutularda şimdi
Yüzlerce ''kitap'' okumaktansa
Kitaplarca ''yüz''e muhtacız
Trafik ışıkları gibi hallerimiz
Tabi bazen rengimizi belli etmeyiz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!