Soğuk Kanepe Şiiri - Tansul Baykal

Geceler zamanla daha ağırlaşır...
daha çok düşünürsün geçmişi.
Hasretin göz pınarların da dolaşır...
ruhun
pişmanlıklara sarılır.
Yaşarken anlayamadığın
duygularınla boğuşursun.
Yalnızlığın
alır götürür seni geçmişe.
Keşkeler e takılırsın
soğuk bir kanepede.
tek başına
ağlamaklı.
Bir parça mutluluk bulaşır
gecenin zifir karasına
kaybolursun....
sahte
ağlamaklı.
paylaşamazsın
Mutluluk....
bir yerlerde kaybolmuş
muhtaç olunmuş anılara.
keşkeler yatırılmış kanepeye..
yargılarsın.
Gecenin soğuk karanlığında
kaybolan mutluluğu ararsın.
Üşürsün..
Muhtaçlığını anlayamazsın...