Soğuk İnsan Şiiri - Serdar Erdemir

defalarca;
konuştum kendisiyle
ses vermedi;
bir kez olsun bile
hep öyle suskun
öylesine soğuk
gözlerinde tek doruk
bakıyordu saatlerce!
adını bilmediğim bu insan
başka bir dünya da gibi;
umurunda olmayacak
dünya yıkılmış, viran
çok sonradan fark ediverdim;
bu insan;
sağır, ama ve dilsiz
beş duyusundan yoksun
dokundum tenine
soğuk ve hissiz
taş gibi!
kımıldamadı yerinden.