Soğuk iklimlere benzedim iyice
Yalnızlığın kol gezdiği bu yerde
Zihnimde türlü türlü düşünce
Kalmakla gitmenin ikileminde
Saatle ben de durdum odada
Bakakaldım pencereden sokağa
Zaman kilitlenmişken sukuta
Başladım derin derin ağlamaya
Nefret ettim her kelimesinden
İçi boş cümlelerin
Uzaklaştım yüreğimin sesinden
Kapısını kapadım bu şehrin
Soğuk iklimlerle göç ettim
Yeni mevsime doğru
Her şeyi bir bir sildim
Tükettim içimdeki son umudu
Soğuk iklimlerdi kalan
Bedenimizle yüreğimize...
DOĞA CAN KARACA
09.10.2018
Kayıt Tarihi : 1.11.2018 22:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!