Soğuk Hayaller Şiiri - Mustafa Kara 2

Benden geçmiş meğer,
Deniz soruyordu ya
İnsan büyüyünce
Küçülür mü hayalleri diye
Galiba öyleymiş
Kimliğim eskidikçe
Hayallerim küsüyordu benimle

Küçükken kurduğum düşlerde
Şehirlerarası yolculuğa çıkacaktım
Etrafımdakilere hava atarcasına
Koltuğuma oturacaktım
Ama o koltuktan
Kimseye el sallayamayacağını
Gözündeki çizgiler daha
Belirginleşince anlıyor insan

Evinin sıcak odasında otururken
Pencereden yalnız başına kar yağışını izleyeceğini
Kestiremiyor önceleri
Hep yanında olacak diye düşlüyor birileri

Evet, büyüyünce insan
Küçülüyor hayalleri
Ve yalnız başına izlerken sen kar yağışını
Ve sallayamazken kimseye el
Ardından gelen küçük bir çocuk toplayacak
Önceden seni yıkan
Sonrasındaysa onu yakacak olan
Soğuk hayallerini…