bu maviliğine rağmen
gözlerinin içinde donmak..
...soğuk gülümsemen.
var ile yok arasında
duvar oluştururcasına
kıyamayıp ayrılığa
ölümü ararcasına susmak.
ne bir lokma ekmeğe
yahut bir yudum suya
yalnız ellerine muhtaç
..nefes alışınla kefeni yırtarcasına...
yaşanmışlıkları unutup
geri dönmeye başlar gibi
gözlerinin donuk maviliğindeki
buzlarımın çözülüşü..
.../seni seviyorum demeyi özlemişim
bahar gibi gün gibi dün gibi...
Kayıt Tarihi : 8.8.2010 14:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!