rüzgarın ıslığı
süslüyor bu soğuk günü
vınlayıp duruyor
öç alıyor sanki
şafağın bu sessizliğinde
daha çıplağım
daha yalnızım
benimle konuşan herkese
her şeye çok uzağım
sevdiğim her şeyi unutuyorum
düşlerim siyah
denizlerim kurumuş
gündüzlerim yok olmuş
yuvasından düşen yavru kuşlar gibi
ürperen ve ağlayan ruhumu
yalnızlık sarmış
nerelere gitmeliyim
hangi insanlara rastlarım ben
bakıp durmaları için
bulanık gökten yağmurlar düşerken
hüzünlü bir fotoğraftı
duygular saati bende böyle çalıştı
bugün hüzün çilesiydi bahtım
belki yarın bulurum seni …
20.12.2008 / Çengelköy
Elazığlı Mustafa KayaKayıt Tarihi : 11.3.2021 18:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!