Soğuk Geceler Şiiri - Ozan Efe

gözleri yanar soğukta
elleri dondu donacak
dizleri diner ayakta
dilleri döndü dönecek

ısınan küre nasıldı
ansızın şaşkın basıldı
saçağa buzlar asıldı
geceler sündü sünecek

topalın körün yurdunda
bilinse birin derdinde
inadı kârın ardında
günleri söndü sönecek

kömür bitti odunda
hamur bitti unuda
çamurda bitti sonuda
halleri yandı yanacak

yorgansızdır döşeksizdir
lambasızdır ışıksızdır
yemeksizdir kaşıksızdır
mecali dindi dinecek

hortumcuya verenlere
particiye serenlere
tetikçiye erenlere
aşk olsun dendi denecek

ütü görmez kırışlarda
kıyı köşe varoşlarda
gece gündüz varışlarda
cüceler kandı kanacak

kısır döngüde kalalı
meydansız bir at bulalı
her yanı sardı vebali
sinini yondu yonacak

kaynar kazan sıklığında
yurtta yurttaş yokluğunda
tuzu kuru tokluğunda
ölesiye ondu onacak

kar'a sulara girişti
akar sulara erişti
deniz ummana karıştı
su suya indi inecek

çaldıkça aka karayı
aldıkça toka parayı
daldıkça yaka paçayı
adamı sandı sanacak

siyasetin zehirinden
gasavetin kahırından
cehaletin küfüründen
soluğu dindi dinecek

ozan efe gecesinde
eksisinde artısında
boyaynası tartısında
hüzünle sindi sinecek

2004 çameli