Soğuk (elfida'ya) Şiiri - Hasan Türkyılmaz

Güneşin üstüne bir yorgan örtün,
Bu soğuk onu da dondurur yoksa…
Beni düşünmeyin, çünkü ben bütün
Bir alevli ruhum, ayaz bir oksa!

Üşümem bu canda durdukça canın,
Gönlümün sahibi varken üşümem.
Üşümem dilimde döndükçe adın;
Elfida ömrüme yârken üşümem!

Hasret mi havayı böyle soğutan,
Âşıkla maşukun uzaklığı mı?
Aşk mıdır bedeni yangında tutan,
Elfida’nın cana yasaklığı mı?

Ne zaman biterse gördüğüm rüya,
Ne zaman kaçarsa sevda bedenden…
Ben “ancak ölünce” diyorum güya;
Ölünce üşürüm, bildin mi neden?

Azrail rüyadan uyandırınca,
Sevdam, aşkım senle kalsın isterim!
Elfida, kalbimi toprak sarınca,
Ellerinde özgür olsun hislerim!