Düşmüşüm sabah yola…
Gün yeni yeni yüzünü göstermeye başlamış,
sokak ışıkları yanıyor hala…
Düşünüyorum…
Ne işim var bu saatte,bu soğukta…
Yağan kar.
Yolda ben.
Ve adamın yüzüne şamar gibi çarpan soğuk…
Yürüyorum…
Ayaklarımın altında ezilen kar ve buzların sesiyle,
şarkı mırıldanıyorum…
Kimi kandırıyorum…
Söyleniyorum…
“Üşümüyorum…
Üşümüyorum…”
Birkaç çöp karıştıran kedi, köpek var caddede…
Birde dondurucu soğuğa rağmen,
cıvıl cıvıl öten bir iki serçe…
Soruyorum, kendimce…
Ne işleri var acaba? bu soğukta,bu vakitte…
Bir tebessüm geliyor, soğuğun etkisiyle gerilen yüzüme...
Anlıyorum…
Onlar,eşlik ediyorlar yalnızlığıma bence…
İnsan işte…
Yaşam zor,hava soğukta olsa,
bir güzellik buluyor sevmeyi bilince..
…sevince…
İlerliyorum…
Yağan kar…
Yolda ben…
Hava mı?
Soğuk…
Çok soğuk…
14/02/2006
Ali Orhan GünaydınKayıt Tarihi : 15.2.2006 18:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Başka bir okula ders vermek için giderken yaşadığım ve o gün kaleme aldığım bir yaşanmışlık şiiridir...
Her seferinde olduğu gibi.
Kaleminle tat vermeye devam et sen,
Allah yüreğine ve kalemine güç vere emi...
Sevgilerimle...
M.Ayhan Günaydın.
TÜM YORUMLAR (1)