Soğuk Cezbem Şiiri - Yusuf Mansız

Bir göz odada, tahta kapılı asma kilitli…
Zemin siyah beton, buz gibi asi tenli…
Yatak sert tahta bile ondan daha enli…
Titretir bedeni soğuk cezbemi! yoksa…

Kapı menteşelerinin yağsız gıçırtısı…
Kimsesiz evde yalnız vücudumun ısısı…
Ruhum da çıkmış duyuluyor lakırtısı…
Nefesimden akan ruhum mu yoksa…

Ayakkabımda soğuktan olur demirim…
İplerinin buzunu da çözmez nefesim…
Son damlasını yaktığım gazlı ocağım…
Yazacak kalemde mürekkebim yoksa…

Ruhum sanki çıkıyor kolumdan dışarı…
Halden hale girmişim yalnızlığın kanıtı…
Rüyamda da görmüşüm zaten bu yanıtı…
Rabbim! mısralardan akan kanmı yoksa…

Örümcek ağları benle dalga mı geçiyor…
Resulüme siper olmuş gözden kesiyor…
Her anda nadide ipekten kumaş dikiyor…
Sessizliğinin yalınlığında dostum yoksa…

Mercimek kadar beyni ile dalga geçiyor…
Tavandan alnımada tık tık su damlıyor…
Sessiz şu bedenden bak neler kaçıyor…
Hu hu! benden başka biri mi var yoksa…

12/11 /2018 Yusuf Mansız