Soğuk Cennet Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Soğuk cennet
Gözlerin yokluğunda dokunuşların sensizliği ısıtmadığında
Saman parçasını tutuşan kibritlerin sensizliği ısıtmadığında
Ekimin ilk yağmurlarının düşününde sensizliği üşüttüğünde
Sensizliğin aydınlığına soğuk cennetin sisleri bürüdü yarınlara

Sokak lambaları yaktı ısıttı hayallerimdeki sis bakirelerini
Rüyalarıma çaldım sensizliğin zifir karanlığın çığlıklarını
Pencerenin önünde rüzgârla savrulan akasyalarla savurdum sensizliği
Bir oraya bir buraya baharın ayazlarına sardım çaresizliklerimi
Sensizliğin yangınları soğuktu cennetin kevserini