Öyle çok şey var ki,
Sancılı bir isyan damarlarımda ki,
Hayat ilerlerken,ayakta,bir ölüm döşeği...
Ve haykırış,emekleyen umutların düşleri...
Her şeyi söylemenin bir yeri olduğunu biliyor Orhan Veli...
O da duyuyor fakat anlatamıyor benim gibi...
Artık nefes almak,dar ağacında sallanmak sanki...
Hayat öpücüğüm ol,döndür hayata beni...
Gülmeyi öğret bana yeniden,
Kör et yalnızlığı,dokun sızlayan kalbime,
Sevgini tattır yine,incitmeden,
Yaşayalım,yaşanılmamış bu hazzı,sessizce...
Kimi zaman üzüntüm ol,
Bardakları vurup,masaları kırdığım...,
Kimi zaman haykırışım ol,
sessiz,yoksul derinden nameler...
Hayata sunduğum,koruyup kolladığım,çabalayıp çırpındığım,emeğimsin benim....
seni kaybedemem....
ORHAN DEMİR
Orhan DemirKayıt Tarihi : 4.6.2011 22:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!