Hatırla! Beni unutursan
kırık aynada dağılan yüzüm
aklıma mukayyet kim olur?
Bir an kıymetli olduğum
bir zaman var unutma!
Öldürmeden şu zaman
hatırla! Sadece düşün beni.
Ama sever Allah'ı insanı
insanın sahtesinden çok.
Yalana maya tutuyormuş hayatlar üzerinde
her hatıradan hatırla;
rafta kurtlanan gizli günahlarımızı!
Gerçeğin rahminde prematüre oluşumuz,
ölü doğuşumuzu hatırla;
defalarca gömüldüğümüz aşk denen mezarı.
Bu yalan canların barikatlarında
takılı bıraktık, astık her şeyi.
Aslımız öldü, geberip gitti.
Aktı can suyumuz, bitti bir rüya.
Bitti! Bitti!
Kaybolduk biz kirli bir savaşta.
Tukalan ey gözüm! Yakalan!
Bırak serin bir ölüm
kahpe bir zaman
uğrar ciğerine, saplı bir bıçaktan.
Terk ediyoruz doğrular cehennemine
kara can celladım, gidiyoruz!
Gidiyoruz mahşerin en sıcak yerine!
Soğuk bir ölümün aşkındayız.
Şaşkınız ölü doğduğumuz için! ..
Biraz berbat kokuyor;
birazdan çok ama çok
leşler yürüyor iki ayaklı.
Bu dünya mezar anlayan için
ne olur hatırla bu insanı;
daldığın yerdedir yüzüm,
gövdemi hatırla ölümlere gitmiş.
Kayıt Tarihi : 12.10.2015 12:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!