Soğuk Bir Namlu Şiiri - Taner Muzoğlu

Gözlerinin hançer gibi saplandığı o gün...

Elimden geleni yaptım ama çıkaramadım.
Aradan epeyce bir zaman geçti,
Hala aynı yerde sürükleniyor kalbime doğru.
Sanki lehimlenmiş olduğu yere.
Sökemedim bir türlü acıtır her hamle de.
Acılı bir fon müziği gibi ıslatır kirpiklerimi.
Cümleler yetmez anlatsam halimi.
Bir saplanamadım hayatının en güzel yerine,
Koyan da bu zaten bütün benliğime!
Sen uzakta kalan yazımsın.
Sensiz geçen her gün kış misali eser yüreğime.
İçimi ısıtan ''sen'' yoksun.
Bu kışı yine atlatamadım.
Biri bitmeden diğeri gelir.
Bil ki geldiğin gün
İster gece olsun ister gündüz,
Doğar günüme güneş aydınlanır karanlıklarım.
Ama şimdi ben kıştayım yazım uzakta.
Varlığın kalpte anlamlı yokluğun ağlatmakta.
Heceler sende saklı bütün cümlelerim yasta.
Geceler biter gündüzler gelmez,
Gece ile gündüz arasında sıkışır kalırım.
Gözlerimdeki yaşlar sana bana değil,
İkimize dökülür.
Seni anlattığım,sensizliği hatırlattığım zaman
Kana bulanır sayfalarım.
Dökülür pencereden hatıralarım.
Bir bir terkederler beni senden sonra.
Gitti denir geçmişte kalana,
Gelmez denir unutmaya çalışılır.
Geçmişe bağlıyorum geleceğimi.
Geleceğimde de sen olduğun için,
Unutamıyorum.
Özenle seçiyorum ''senli'' cümlelerimi.
Sen yoksan eğer susturuyorum kalemimi.
Kapılsam bir fırtınaya götür mü beni sana?
Ya da gözyaşlarımda boğulsam
Biter mi yalnızlığım acaba?
Diye düşünürken;

Gece ile gündüz arasına sıkıştığım bir gün
Olan oldu.

Dört duvar arası havayı son soluyuş sesleri,
Soğuk bir namlu seni sevdiğimin son şahidi…