Soğuk Bir Mart Gecesiydi

Soğuk bir mart gecesiydi
İliklerime kadar üşümüş,titriyordum
Sevgilinin her hecesiydi,içimi kanatan
Hem üşüyor hem ağlıyordum

Dalgalar kıyıda ne varsa yıkıp savuruyordu
Sevgilinin benim yüreğimi yıktığı gibi
Küçük tekneler kayboldu gitti suların altında
Tıpkı benim küçük umutlarım gibi

Artık kokusunu daha iyi alıyorum
ölümdü, eceldi bu gelen
Azrailin sesini duyuyordum
Titremem geçti,alev alev yanıyordum

Ölüm sıcak gelirmiş insana
Burnunda kan kokusu,içinde intihar korkusu
İnsan severken ölürmüş aslında
İşte bu ölümlerin en kötüsü

Ey sevgili duy sesimi,ben gidiyorum
Bilinmez bir yola yürüyorum
Senin uğruna değil ama
Soğuk bir mart gecesinde,sensizlikten ölüyorum