Soğuk Bir İstanbul Gecesi

SOĞUK BİR İSTANBUL GECESİ

1
Soğuk bir İstanbul gecesi,
Mevsim kış, aylardan ocak,
Bugün ocağın yirmi ikisi,
Soğuk bir İstanbul gecesi...

Tahminlere göre bir hafta kar yağacak,
Belki de sabaha kadar her yer donacak.
Bu gece insanı korkutuyor fırtınanın uğultusu,
Damları, yolları, dağları kaplamış kar okyanusu.
Marmara bembeyaz bir örtü altında,
Beyaza bürünmüş ağaçlar, Yakacık sırtlarında,

Mega kentte elektrikler kesik,
Şehir sanki harabeye dönmüş bir yitik
Ama aydınlatmış geceyi, karın beyazlığı,
Beni üzüyor gökyüzünde ayın yalnızlığı.
Yıldızlar tutsak olmuş beyaz bulutlara,
Kar taneleri hakim olmuş bütün yollara.

Odamın camından geceyi izliyorum,
Dağları, yolları, her tarafı gözlüyorum.
Görüntü adeta tabloluk bir manzara,
Ama sokaklar bomboş, rastlanmıyor insana.
Issızlık renkli şehrin her tarafına çökmüş,
Sanki bu diyardan hayat göçmüş.

2
Odamı aydınlatan mumla dertleşiyorum,
Ona çocukluk yıllarımı anlatıyorum.
Kars’ın fırtınalı uzun kış gecelerini,
Tipinin gözleri kapattığı don günlerini,

Hani karın damları aştığı kara kışları,
Okula giderken ayazdan dökülen gözyaşları,
Odamın camından hepsini görüyor gibiyim,
Bu loş gecede sanki mutlu mazideyim.

Atların köyden kasabaya çektiği kızaklar,
Saçaklardan yere uzanan kalın buzlar,
Evlerde yanan tezekli sac sobalar,
Hemen de ısınırdı kalın taş duvarlar,
Sanki hepsi İstanbul’un bu geceki masalında,
Öyle bir masal ki, kahramanları uykusunda.

Hani nerede güzelim ekmek tandırları,
Tandırlar içinde pişen paça çorbaları.
Etrafına kümelenip anlattığımız çocuk masalları,
Sırayla söylediğimiz oyun şarkıları,
Yeniden hepsini duyuyor gibiyim bu gece,
Hatırladıkça o günleri sözler dilimde hece hece.

Dizilirdi memleketin beyaz dağları yan yana,
Geceleri parlardı yıldızlar mehtapla can cana.
Hepsi yerini almış bu soğuk manzarada,
Bana birlikte gülümsüyorlar bu karanlık aynada.

Birden havlayan bir köpek sesi duyuyorum,
Maziden çıkıp fırtınalı geceye dönüyorum.
Acıyla havlayan köpeğin sesi boğuk,
Geç olduğundan hava eskisinden daha soğuk.
Saate bakıyorum, saat on iki buçuk,
Renkli İstanbul bu gece gözümde uçuk.

3
Odayı aydınlatan mum yarıya inmiş,
Bir dost gibi gece boyunca bana eşlik etmiş.
Dostuma şiir okumak geliyor içimden,
Ama o konuşmak istiyor daha sönmeden.

Yine sessizliği bozuyor köpeğin nefesi,
Ve depremler yaratan fırtınanın öfkesi,
Yarın nasıl okula gideceğimi düşünüyorum,
Kara bata çıka yürüdüğümü görüyorum.
Yarın Cuma, 2004’ün yarıyıl tatili,
Tatilin soğuk geçeceği bu geceden belli.

Bitecek birinci dönemin eğitim- öğretimi,
Görüyor gibiyim karne alan öğrencilerimi.
Kimisinin elinde takdir, teşekkür belgesi,
Ama üzüntüden ağlamak istiyor kimisi.
Sevecen bakışlarla gülüyor hepsinin yüzü,
Şimdiden özlemle bana bakıyor hepsinin gözü.

Yarın çetin geçecek İstanbul’da zaman,
Bu kış mega kentte yaşam çok yaman.
Dostum bitmeden bitiriyorum soğuk kış şiirini,
Uyuyarak sonlandırıyorum soğuk İstanbul gecesini.

22.01.2004

SELAMİ UTKAN

.