Soğuk Aşti Şiiri - Halil İbrahim Macit

Aylardan Şubat ve biraz soğuktu Aşti
Yüzlerden düşen bin parça ve ayrılık vakti
Sımsıkı sarılırken biz saat ne ara ayrılığa gelmişti
Hayatta beni ağlatarak bir tek o gitmişti

Soğuk hava sıcak kalplere tesir etmezmiş
Dudaklarında ısındığım meğer öğretmenmiş
Öylece çekip giderken bana en büyük dersini vermiş
Gidenler en çok sevildikleri kalbe dönmek istermiş

Kalbimde senindir ey sevgili aklımda
Bekleyişim de sanadır durup kalışımda
Hasretim de sanadır yok oluşumda
Bekleyen gözler hep senin yollarında

Zamanla dinmezki bu içimdeki sızı
Evet doğru o benim sevgi arsızı
Sahiden bumuymuş dünyanın dönüş hızı
Senki benim kalbimin gerçek hırsızı

Gittiğin günden beri ötmez oldu kuşlar
Çiçeklerin hepsi neden solmuşlar
Şarkı söyleyen insanlar bile susmuşlar
Aslında başıma gelenin adını kıyamet koymuşlar

Gözlerin gözlerime tekrar takılsalar
Ellerin avcumun içinden vücudumu ısıtsalar
Onca yaş bu defa mutluluktan aksalar
Son bir dilek tutmak istiyorum kaysın yıldızlar