Soğuk Ankara gecesi Şiiri - Tahir Altunay

Bu gece çok soğuk Ankara
Sokak lambaları bile üşüyor sanki
Ayaz belini bükmüş genç ağaçların
Hafiften esen rüzgar öyle keskin ki,
İnsanın yüreğinden geçiyor sanki.

Gecenin tam ikisi,
boş ve sessiz her taraf.
Nerede o cıvıltılı kuşlar?
Nerede bütün insanlar?
Çimler de görünmüyor,
beyazlara bürünmüş
Ve buz tutmuş kaldırımlar...

Bu gece çok soğuk Ankara,
Bende soğuğum biliyor musun?
Bir gece devriyesindeyim,üşüyor yanaklarım
Ellerim uyuşmuş gibi,
Ayaklarımda ezilen karın sesi,
Buğulu nefesim,
Sadece nefes alıp vermek tek sesim
Bir yandan da telsize yapışır ellerim..
Bir gece devriyeside gezerim.

Bir demli çayda bulurum sonra
Bütün sıcak huzuru,
Ellerimi ısıtırken sobanın sıcağında
Bir bakınırım şöyle,
Gece bize yoldaş olmuş,biz geceye gardaş
Soğuk olur Başkentte geceler böyle,
Her kış bu gecesini bmyle yaşarız
Gece bize biz geceye yoldaş.