Soğuk Şiiri - Hurre Zan

Etraf sessiz.
Göz gözü görmüyor.
Soğuk.
Çok soğuk bir hava.

Sensizlik esiyor,
İliklerime kadar işliyor,
tir tir titretiyor beni.
Alıp götürüyor uzaklara..
Sözlerinle ısınmaya çalışıyorum.
Özleminde arıyorum seni.
Anılara tutunuyor,
varlığınla avunuyorum.
Soğuk.
Çok soğuk bir hava.

Etrafta kimsecikler yok.
Senin o sımsıcak gülüşlerin dışında.
Sonra anılarını bir hayat misali toplayıp,
getiriyorum gözümün önüne.
Daha çok sen, daha çok hayat.
Daha çok sen, daha çok bahar...

Sonra anılarında yetmiyor,
hayallere dalıyorum.
Sen ve ben.
Deniz kenarındayız.
Sımsıcak rüzgarlar esiyor,
Buram buram deniz kokusu dolduruyor ciğerlerimizi..
Kumlar yastık misali, su berrak, hayallerimiz mavi.
Gözlerimi alamıyorum senden.
Sanki dünyanın tüm renkleri gözlerinde var olmuş gibi,
baktıkça yaşamı görüyorum sen de, imreniyorum.
Gülümsüyorsun bana,
öyle içten öyle güzel.
Yüzümde bir gülümse,
kalbim pır pır,
uyanıyorum hayalimizden..
Hava ne kadar da soğukmuş.
Halbuki unutmuştum..
Sensizlik, keskin bir bıçak,
şiddetli bir kabusun içinde,
uyanmaya çalışmak gibiymiş.
Meğerse, ne hayaller,
ne de anılar..
Hiçbiri yetmiyormuş,
bana asıl sen lazımmışsın.

- Hurrezan