Soğuk Şiiri - Bülent Öntaş

sen soğuksun
yaşadığın şehir soğuk
bilirsin eski şehrin havasını
hiç bir şey değişmez kendiliğinden
buz erimez
kar kalkmaz üzerimizden
titreye titreye
birbirine sarılır sevgililer
buz üzerinde yaşanır kaygan sevdalar
sarılsan bir dert
bırakıp gitsen
kâr yağar üzerine yeniden
belki
bir çatı katında
iki göz odalı
sobalı ahşap eski bir evin damı ısıtır insanı
gökyüzü gibi
gece olursun sen ay ışığında
ben ise soğuk bir güne olabildiğince güneş
kış ortasında sevdalanmak iş değil anlayacağın
gün soğuk gece soğuk
bana akşamı sorma bu şehirde
şarapsızım