Soğuk Şiiri - Bahat Sever

Yine karanlık gecedeyim
Gecenin gülüşü soğuk
Silahlar soğuk
Seni düşünüyorum
Ellerim yüreğime değiyor
Ellerim soğuk
Nehirler kadar yaş dökülüyor
Gözlerinden gözlerime
Ayrılık dökülüyor sözlerinden
Cesetler düşüyor başımdan aşağı
Ben ölürsem
Cesedim,soğuk.

Zemheri gülleri açıyor
Yine kan kırmızı,soğuk
Kurşun sıkıyorum hasretlere
Kalan vuslatlar soğuk
Yollar yine kumlu
Sıcak bir rüzgar var tepemde
Geçmiş kafilelerden kalmış
Ayrılık kalıntıları
Üst üste göç var
Sevgi kervanında
Cinayetler sahipsiz
Ve caddelerde kan var
Sonbahar dallarda
Sarı yapraklar anlatıyor
Sonra kış,heryer beyaz
Durmadan yağıyor sevgi taneleri
Aç ve soğuk.
II.
Kaç kez gülüşünde yangınlar çıktı
Bana kalan ağlamak
Sevgi yandı,hasret yandı
Adım adım,dalga dalga
Yakamozda yandı
Sadece uzak bir deniz kaldı
Sanki savaş meydanı
Ağır bir yenilgiydi
Suskunca
Bakışmalar da yandı
Küller dağıldı gökyüzüne
Yüzüme çarptı sonra
Senden kalan herşey,soğuk.

Kaç sabah uykuydu
Rüyalar soğuk
Senden kalmıştı
Tüm rüya kalıntıları
Adına yazılmıştı şarkılar,şiirler
Bir şairin cesedi,senin içindi
Soğuk.
III.
Anlamsız kelimeler var
Dağlar kadar anlam yüklediğim
Uçurum boylarında
Sararır güller,ölürler
Bir parça umuttan
Payıma düşen,
Her akşam ağladığım
Sonra öldüğüm
Yüreğim,ellerim,hayatım
Soğuk.

27 Nisan 2001-Varto