Soğuk Şiiri - Osman Ali

karlı bir akşamüstündeyim şimdi..
dşünürken, bu hayat niye böyle diye..
sevgi dolu brisi hayatıma girdi..
bahsettiğim hayat onu da üzmüş yine..
anlattı bana yaralı bir ceylan gbi..
küfreder gbiydi hayat denen şeye..
içimden bir ses konuştu, bana dedi
bu yüzden gitmesi, herkesin ölmeye..
madem onu bu kadar üzecek briydi..
ki bu soğuk fırtınalı tipi bile..
yuvasını dağıttığı şu kuşu, o kadar üzmedi...
hayat, nasıl izin verdi bu kişiye..
içim dedi tekrar, nedir bunun nedeni..
dşündüm sonra ben de belki diye..
belki bunların hepsi benle tanışmasının nedeni..
sonra neden bilmem, güldüm kendi kendime..
bu tatlı ceylan yeter ki üzülmeseydi..
sonucu beni tanımaması olsaydı bile..