Soğuk Şiiri - Mehmet Bulut

Yeni yılın ilk ışıklarıyla
açtınya yine o narin, göz deymemiş gözlerini
ve ilk kar düşünce terk edilmiş sokaklarda
ak şakaklarıma...
Yine o bulutlu gözlerini düşünür oluyorum,
kaçıncı düşüncedir bilmeden.
Var olmanın en derin içtenliğiyle
gözlemlerken tarifi olmayan yokluğunu.
Pul pul dökülen karlar soğuttu yüreğimi.
Dönüp dolaştım sabahı ettim yine.
Birkez daha donuncaya dek savurdum düşüncelerimi.
Ve savrulup kaldılar bu kentin
hasret görmemiş sokaklarına.
Düşlerim bekçidir bu kıyamete bilesin
bekçidir, geçit vermez en kabadayı
mevsimlerin sarhoşluğuna...
Ve hiç bir mevsim yaşatamaz artık
bahar görmemiş günlerimi.
Terk edilmiş hiçbir günün ertesi olmaz,
yarınsız gecelerde...