Soğuk Şiiri - Ozan Türk

Şimdi burukluğuyla yazıyorum,
Kaybetmeye mahkumluğun,
Yalnızlığın ve güçsüzlüğün
Eski bir film izliyorum
O kadar
Sade ki...

Tükenmiş bir yürek,
Ancak bunu yapabiliyor demek,
Demek;
O eksiksiz ruzgarda görkemli bir devletin
Hür bayrağı gibi hissederken kendini
Düşüp,
Kapkara parlayan asfaltta
Ezilmekten başka çaresi kalmayan,
Bir yaprak olduğunu da unutabiliyormuş insan...

Dedim ya
Hayat bu...
Olmaz dediği geliyor insanın başına

Şimdi,
Burukluğuyla yazıyorum
Sadeliğin...
O kadar acıyorki ellerim,
O kadar
Soğuk ki...