Soğuk Şiiri - Mehmet Ali Kadakal

Çok uzun soğuklar vardı önce
Kilitli ağızlarla dolaştık
Bir yudumu öldürecek nefesler vardı
Ellerimizi cebimizden hiç çıkarmadık
Ateşler vardı ısıtmayan yollarda geceleri
Yanlarına varmadık
Ve gündüzler güneşin hep en uzakta olduğu
“Güneşe çık” diyenlere kanmadık
Alışmadık sıcağa alışamazdık
En çok üşüdüğümüzden beri
Durmadık yürüdük uzaklara
Yürüdükçe unuttuk soğuğu
Soğudukça yürüdük unutmayı
Durmamaya yemin ederken
Sen güldün aniden
Isındık…