Soğudum Şiiri - Semra Şimşek

SOĞUDUM

Nasıl bir çileki bitmedi gitti
Vuslata eremedim
Yoruldum durdum.
Öyle bir yaraki kanar içimde.
Kör kurşunlara geldim
Vuruldum soldum.

Hiçran her gün yokladı beni
Ecel topladı birer birer
Götürdü sevdiklerimi.
Çevremi sardı
sözde dost hepsi.
Ben sustukca
Saf yerine konuldum.

Nice dualar ettim.
Ne denediysem olmadı gitti
Tutunacak dal kalmadı
Hepsi kırıldı gitti.
Sabır taşım dayanamadı
Ortadan çatladı gitti
Ölmeden mezara konuldum.

Benimde rüyam, özlemlerim vardı
Kaydı düştüler yere
Hepsi bir bir kırıldı.
Bu nasıl çile ki
Yıllardır gelmiyor ardı.
Nice gülüşlerden yine ben kovuldum.

Ne olacak halim sormayın
Bilmiyorum artık.
Gönül defterim kırk yerden yırtık.
Kalemim kırık,
Kapılar bana örtük.
Bakıp gördükce
Eşimin dostumun halinden yoruldum.

Riyakarlar, otağa çadırını kurdu
Yayını gerip
Kaleşce insanı ardından vurdu.
Kalmadı canın değeri
Düştü pul oldu.
Can bildiklerimden soğudum.

Gönül bahçem harabeye döndü
Güllerim boynunu büktü
Kan damlatarak tek tek soldu.
Bülbüller gülü unuttu
Viraneleri mesken tuttu.
Güvenim kalmadı kimseye
Ben artık dost dediklerimden yoruldum

Gözüm kör olaydı dilim lal
Etmeseydim kimseyle hasbihal
Anlamadım ki bu ne işti
Canlar bile oldu riyakar.
Ben onlara baktıkca
İnsanlığımdan soğudum.