Soğan Şiiri - Halil Aydın

SOĞAN
Fakirin umududur.
Kara gün dostudur.
Kuru soğan.
Tarlada.
Bahçede.
Dağda.
İnşaatta.
Bir ırgatın.
Bir işçinin.
Bir çobanın.
Can yoldaşıdır soğan.
Tadı buruk ve acıdır.
Fakirin sofrasından baş tacıdır.
Umutlarının ilacıdır.
Sofraları şenlendiren soğandır.
Vurunca yumruğu soğana
Yumurtayı gün batımı gibi
Sarardı yufka ekmeğin arasına
Dürer büker yerdi insanımız
Şimdi soğan yok oldu sofralarımızdan
Şimdi neden diye, sorar
Kim aldı umudumuzu sofralarımızdan
Başını ellerinin arasına almış
Düşünür kara, kara
Nasıl geldik biz bu duruma
Sorar insanlar biri birlerine
Niye düştük bu hallere
Niye, niye?
H.A