Sofra Şiiri - Himmet Çokal

Toplandık bir çağda cemi cümle.
Bir sofra kuruldu herkesin gönlünce.
Aksakallı dedeler, ak saçlı nineler;
Yerlerini aldı en baş köşede
Dizleri dibinde bağdaş kurmuş evlatları
Evlatlarının gölgesinde biz, çocukları...
Aş kondu yedik.
Dert kondu tasalandık.
Saadet kondu sevindik.
Önümüze konan ne varsa hayata dair,
Tükettik hepsini bir bir.

Gün geldi yeni dostlar edindik, eklendik.
Gönül aşka düştü, eşlendik.
Yeni tohumlar hüküm sürdü rahimlerde, çoğaldık.
Soframız büyüdü, bereketlendi; saydık.

İlk ihtiyarlar kalktı sofradan aceleyle,
Varmak gerek dediler bir an önce menzile.
Anne, babaların saçına düştü aklar.
İhtiyar makamına tez elden yerleştiler.
Büyüdük biz de istemeye istemeye.
Oturduk onların dizleri dibine.
Tohumlarımız yetişti bizlerin yerine.

Toplandık bir çağda cemi cümle.
Bir sofra kuruldu herkesin gönlünce.
Karnı doyan erken kalktı.
Ömür denilen sofranın adı kaldı!