Ölüler ve diriler,
Ve kavgada sofradakiler.
Bir yudum su,
Bir lokma ekmekten
Fazlası için dövüştüler.
Ölüler ve diriler,
Ve iki yüzlü hayattakiler.
Evrensel gerçekleri,
Kendi doğruları için,
Bir bir ezdiler.
Ölüler ve diriler,
Ve oyuncu sahnedekiler.
Ne yazanı,
Ne de rol arkadaşlarını
Sevmeyi bilemediler.
Ölüler ve diriler,
Ve hiçliğin ağır uykusundakiler…
İnsan olduğumuzu,
İyi yaşamak için hatırladığımız bizler.
Ölüler ve diriler,
Sanki hiç doğmamış gibi,
Sanki hiç ölmeyecekmiş gibi…
Madalyonun iki yüzünde duruyor,
Tüm gerçekler.
Aralık 2009, İzmir
İdil DemirKayıt Tarihi : 1.11.2016 03:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İdil Demir](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/11/01/sofra-32.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!