Şoför Kardeş Şiiri - Mustafa Sürmeli

Şoför kardeş, istikamet neresi?
Al götür beni de gittiğin yere.
Kalmadı bende hiç umut zerresi,
Kapanmaz, kapanmaz bendeki yara.

Bir ben garibim burda, bir ben garip,
Bir bana saadet vermez bu güneş.
Öyle yere götür, öyle acayip,
Garipler bulmalıyım ruhuma eş.

Saadet dedikleri küllî yalan,
Gerçek olan, arayınca bulunur.
Bir tutam ah oldu, dilimde kalan,
Bu enkazla hangi adem avunur?

Aşalım gidelim, yokuşu düzü,
Yol boyu konuşup, sohbet edelim,
Frene hiç basma, hiç kesme hızı,
Şimşek gibi o diyara girelim.

Görünsün hayatımın son durağı,
Vuslat dedikleri, işte o andır.
Kazmayla kürekle yarıp toprağı,
Beni özlediğim diyara indir.