Şöför Gardaş Şiiri - Süleyman Tunç

Tatlı bir kornayla başlar yolculuk.
''Allah'a emanet'' der şöför gardaş.
El sallar geriden hep çoluk çocuk.
Kazasız, belasız var şöför gardaş.

Üzülüp içlenme alın yazına.
Alışmak gerekir yolun tozuna.
Efkarlı efkarlı teybin gözüne,
Bir gurbet türküsü sür şöför gardaş.

İlk önce bir güzel silmeli camı.
Hiç bilmemek gerek tasayı, gamı.
frene, vitese dikkat et! emi.
Tırmanma şeridi bir şöför gardaş.

Ne pazar tanırsın ne de salıyı.
Çıkarman aklından karı, doluyu.
Sigaranda alır iken soluğu,
Sağını, solunu gör şöför gardaş.

Ömürler kısadır, yollarsa uzun.
Gurbet ortasında basmaya hüzün.
Hele birde sıcak çöktü mü yazın,
Yorgunluk molası ver şöför gardaş.

Kim görmüş hayrını fazla yükleyen.
Eceli çağırır gazı kökleyen.
Sevgiyle, umutla yolun bekleyen,
Ana, baba, çocuk, yar şöför gardaş.

Havası, ovası, dağları ile,
Yanıpta közlenir içinde sıla.
Ardından karanlık çöktü mü yola,
Hasretlik herkese zor şöför gardaş.

Alın teri ile diyarlar aştın.
Gece sırdaş oldu, yıldızlar dostun.
Sırtını verdiğin deriden postun,
İyiden iyiye sar şöför gardaş.

Zihinde dolaşan hep aynı soru.
Kısmet mi sağ salim kavuşmak geri.
Uyku, içki ve hız ölüm haberi.
Sizlerin düşmanı bar şöför gardaş.

Varırsın nihayet güneş batımı.
Ağır ağır gitmek söyle kötü mü.
Bırakma peşinde dul ve yetimi.
Yolların üzeri kar şöför gardaş.