Şoför Şiiri - Muhammet Kızılkaya

Otobüsün farlarının ışığı sönük kalıyor,
gecenin zifiri karanlığında.
Yalnızca ben ve yaşlı şoför var koca arabada.
Ay ışığının altında, ağaçların koca dalları bir el gibi
pencerelere uzanıyor âdeta.
"Neredeyiz şoför?" diye soruyorum biraz korkakça.
"Son durak!" diye cevap veriyor kaba bir ses.
"İlk durak neresiydi?" diye sordum ama cevap vermedi.
Daha yüksek sordum bu defa.
Bir süre öylece baktı bana...