Sofia’nın kaderine mektup

Sofianın saçları neden deli
Kalbi neden pır pır
Gözleri neden ikircik
Sofianın gülüşü neden acı

Sofia sen kader misin
Kaderde keder misin
Rahman’a açtığım avucumda
Duama hecemisin
Sofia ay çıkmış
Yoksa sen gecemisin
Deli taylar koşuyor
Ahıma hecemisin

Sofia karanlığa kaçma
Bak ben buradayım
Yüzümde senden çizgiler
Gözlerimdesin
Sofia sen gizli değil
Artık sözlerimdesin

Gündüz şiir yazmazdım
Huylarım mı değişti
Sofia sen kurnasın
Suyun dağdan gelişli

Sofia
Bilge bakışlı kartal
Saçları düğüm düğüm
Gözlerinde kehribar
Yüz yıl önce gelseydin
Bana hiç uğramadan
Ya da yüz yıl sonra
Kabrimi tanımadan

Sofia söyle, baban nereli
Hangi meyveyi eker
Hangi renkli çamurdan
Sana odalar diker

Bugün Cuma sofia
Abdestim dünkü gibi
Secde koşar alnıma
Senden kaçıyor gibi