Sofia-6 Şiiri - Gülsüm Baykara

Bir vakit tedaviyi reddettiğim inancım ve ışığının çeperinden uyku çökmüştü
Havva’nın Adem’e uzattığı elmadan teklif ettin o sıra
Tek farkı yasak olmaması idi uyku kaçıran bu elmanın
Reddettiğim bu iki tedaviyle kapanmaz oldu gözlerim kaç çağdır

Ölülere karışan bir nefese tutulduğum nasıl tanımlanır
Nasıl anlatılır şimdi uyanık olanlara
Vurulduğumu bir toprağa

Enseni görmemle kuvvet diledim Sofia’nın tanrısından
Kuvvet arz ettim çarmıhın sahibinden
Ve bir avuç taş oyuğunda biriktirdim çektiğim ve verdiğim tüm nefesimi
Henüz biriktirecek kadar yerim vardır elbet
Lakin ellerinin değmesiyle asıl nefesimi alıp vereceğim biliyorum
Aslolanla göğe çekileceğim hissediyorum

Bir ömürden anladığım ise yalnızca birkaç neşeyle beraber
Güneşin aydınlattığı günlerden ibaret

Anımsıyorum her durduğunda kalbim
Evet anımsıyorum estiğinde enseme hiçliğin
Yusufu anımsıyorum
Yusuf’ a uğrayan kervan sakası
Onu güneşe çıkaran mucize misali belki yaşadığım

Gözlerimin bin düş perdesindeki yegane bir düştü
Uyanır oldum ve erdi sona bin düşüm bir düşüşle
Şimdi ne sen ne kervan sakası ne de Yusuf güzelliği
Ne ölüm yaraşır şimdi ne de bir ömür