Sofia-1 Şiiri - Gülsüm Baykara

Bir devinim bu alıp götüren çağ
Ben ki bu akışta hiç almadım adımı sesinden
Böylece manasız sevecen bir tanrıyla ben
Kubbelere sığındık
Yüzüne bir perde serptiler
Zira görmedi adımlarım sana gelemediği gibi
Onun yüzünü yok ettiler
Sûret gelenek dışı kabul görüldüğünden
Bir kubbe bilmem kaç minare
Ve kubbe asıl temel olan
Ve sen aslolan kor
Kirpiklerimde bir damla
Geleneği bozduğum kural dışı bir yazgı
Sınırlarımı yargılıyor
Gidemiyorum sona doğru
Bittiği halde bir son
Ve aidiyeti yalnızca yalnızlığa giydirip
Bir nebze gözlerinden aldığım nefesle
Günlerimi törpülüyorum
Bir kaç satır veyahut bin tutam süngüyle
Ensemde sıralanan dalgaları geri çektim
Ki elbette bir nefes uğruna çekildi bu hasret
Hasret demişken tanrıyı dillendirmek gerçek dışı bir mana oluverdi artık
Dokunamadığım her parçada
Gitti gidiyor ruhaniyetim bu sebeple ben bir vurgunla
Binlerce çehrene uzanıyorum her gece bir yastıkla
Ve çekişiyorum canla canımla
Ardımda ne sussuzluğum ne de açlığım kaldı
Yitirdim tüm inançlarımı ve hiç var olmayan ellerini senin
Biliyormusun en çok da dudaklarını sevgilim
Sâhi adı konmamış bir nefese isim vermek
Ne güzel ola şimdi
E tanrım o da tanrım ,sevgilim..
Ve uğrumuza ektiğim hasretle beraber
biçtiğim yalnızlığım şimdi eş değer