Sofi Şiiri - İzzet Vezir

Ben vuruldum.
Vuruldum be sofi
Yıprandı dürtülerim
Davam
Sevdam
Hatta kavgalarım bile
Kaybolan hayallerimin
İntikamı gibiydi hayat.
Onlar sermaye yaptı
Bozuk para gibi
Bozuk para gibi,harcandım be sofi.
Çok garip kaldım
Bir tarafım yarım
Her tarafım kayıp.
Hayatım
Sessizliğim
Sensizliğim
Susturulmuşluğumun yansıması gibi
Soğuklarda üşüttü be sofi
Güneş yaktı kavurdu hep,
İşte..
Bir tarafım yine yarım.
Gülemedimki sofi
Dikenide yoktu aslında
Ama ; Gül bile battı
Ağlayamadımda..
Kokusu bile bir tuhaftı
Sanki,
Sanki…
Kan kokuyordu
Ölüm gibi,
Hep bir tarafım yarım
Biliyormusun sofi
Artık,
Okumaktan yorulduğum
Yorgun,
Bıkkın,
Çaresiz,
Yordun be hayat
Senin, bende herseyin yarım.
Şevkatin,
Sevdan,
Sevgisizliğinde zaman bile yarım
Bak..
İşte.. ben yine yarım.
Ahh..
Ah be sofi.
Nedense,
Hep sert esti aslında,
Kurutulmuş yapraklarıma rüzgarlar
Kimi zaman uçuşturdular beni
Gözlerden kayboldum,
Çoğu zaman da kayboldum.
Kimi zaman..
Bir yarım ay misaliydim,
Bulutların arasında kayboldum.
Karanlıklarıda zorladım.
Ama ; yine bendim
Bir tarafı yarım.
Bir martı gibiydim çoğu zaman.
Güneş parlak
Rüzgar çok yumuşak.
Meltem eserdi döşüme ılım/ılım
Ama ; kanatlarımdı yorgun olan.
Dalamadım’ki O mavi enginliğe,
Serinliyemedim.
Olmadı..
Yapamadım be sofi.
Bak.. Yine boşa düştü umutlarım.
Ben,
Ben..
Yine yarım.
Bazı zaman,
Bir orman kulübesiydim.
Oradaki ağaç uğultuları idi umutlarım.
Hani.. Rüzgarlarıma da bırakmıştım kendimi
Korkularımın terlettiği,
Vücut salgılarımda idi kokun.
Hissettim,
İstdedim,
Ve.. Çok bekledim.
Sen.. Yine yoktun.
Gelmedin…
Ben yine yarım.
Özledim baharı.
Sende özlerdin.
Birazda menekşe kokusunu,
Ihlamurlar kıskanırdı ya,
Güneş de gülücükler dağıtırdı.
Ah Sofi ah.
İşte..
Ben yine yokum
Ben yine yarım.
Küçücük olsa da ,serçe kadar,
Bir aslan sevdası sardık yüreğimize.
Ne gidenleri üzdük,
Ne de gelenleri.
Yüreklerimizi yıprattık be sofi.
Çareler aradık gölgelerinde,
Yine’de…
Hem sevdik,Hem de sevildik .
Hem’de Allahına kadar.
Şimdi…
Yine yoksun,
Ben yine yarım.
Sofi…
06.04.2019