İpe dizilmiş gibi duran kelimeleri
nedense sevmiyorum.
Savrukluğuma gün ortası bi sofa* kuruyorum.
Seriyorum hayallerimi ayağımın altına
Bir elimde okyanus
Bir elimde gökyüzü
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla