Sofa Şiiri - Sedat Şanver

Korkma, öleceksek de adam gibi öleceğiz
Boyun eğmeden bu hayatın yalanlarına

Gece bitecek birazdan dumanlı şarkılarla
Günü herkes kendi gözleriyle karşılayacak
Yüzümüzdeki bu esmerlik, gecenin eseri
Elimizden gelse kendimize dair
Yaşadığımız tüm zamanları unutacağız

Balık pişirip
Otları mezeye çevirdik
Karşı kıyıda yakılan ateşin rengiyle ısındık
Tenimizi çıkarmadan üstümüzden
Karanlığın büyüdüğü zamanlarda tanıdık birbirimizi
Sorduk:
Bir insan ruhuna boşaltmışsa sırlarını
Kendinden alacağı evladı olur mu?

Rüzgâr yorulmuş oysa bütün gün suyu üşütmekten
Suyun avcısı evine eli boş dönüyor yine
Bu yüzden hayata çok da güvenme
Ateşsen sönersin bir vakit sonra
Nefes almayı bilmeyen bir yangınsan
Kendi dumanında boğulursun

Adam gibi çekip gidiyoruz işte bu hayattan
Kendimiz dâhil kimseye boyun eğmeden