Soeuyorum Kendime... Şiiri - Esra Tolunay

Hep soruyorum kendi kendime,
Yalnızlığın bilinen gerçek adı ne,
Bunca çekilen sıkıntıların içinde,
Her şey açık, açık görülmekte..

Hüzünlendiğim bazı anlarda,
Birini aradığım bazı zamanlarda,
Gecelerin zifir karanlıklarında,
Kendimden uzaklaşıyorum o anda..

Gözlerimin birini beklediğinde,
Ümit ışıklarının söndüğünde,
Derin düşüncelere girdiğimde,
Yaşıyorum işte o an hayallerimle,

Havanın buğusu üstümdeyken,
Bazı şeyleri unutmak istiyorum,
Unutmak istesem de bitiremiyorum,
Ben nerde hata yaptım diyorum..

Yürüdüğüm bu yol uzaklaştırıyor beni,
Umutlarımı veriyorum göreceklerimi,
Bakan gözlerin neler dediklerini,
Neden böyle hep yaşlar akıttığını..

Hayatın bütün yaşam kavgasını,
Eğri doğru bütün yaşadıklarımı,
Macera değil bütün yaşadıklarımı,
Soruyorum diğerlerinin ne anladığını..

Adına hiç bir zaman koyamıyorum,
Bedenimde bazen hüzün taşıyorum,
Asiliğimi bencilliğimi karıştırıyorum,
Yürüyorum ardıma hiç bakmıyorum..

Tüm umutlarımı yarına veriyorum,
Yarınım hep güzel olsun istiyorum,
Bunu her zaman kendime soruyorum
Yalnızlığımın adı acaba ne diyorum.........

Esra Tolunay