Sodom Gomore Şiiri - Cemil Çelik

Yontulmuş taşlarını
Kesip topuklarına, santimce
Eklese gurur diye
Şehirden önce eskimiş
Kaldırımların sokak lambası.

Kırmızıya kesilip, saatlerce susmak
Kuru bir kuyuya eğilip susuzluğu hiçe saymak
Yalın ayak ve tahta bacak
Gölgesini karanlıkta satışa çıkaran
Tabağına erimiş mum gibi.

Kuşları öldürülmüş ekin tarlalarında
Verimsiz, korkuluklar kadar suskun
Zaman geçmedi, saatler sanki yorgun
Yıllarca akmış nehirlerde duran
Yatağına yatmış kum gibi.

Pazarlık, elbiseler ucuzluktan alınmış
Hafta sonu tarifesiyle
Geceden geceye kısa mesafeler
Bence,
Kalbi çantasının ipinden de ince
Tabakta kalmış bir lokma
Boğaza takılan yudum gibi.

Kim olduğundan kime ne
Hiçbir veresiye defterinde geçmez ki adı
Hesap kapandı
Hayatı sıfır bakiye.

Ben bu şehri bilmem
Duydum belki okudum
Acımak, parmak uçlarıyla dokunmak gibidir
Kötürüm bir kedinin sırtında sanki dünya
Yanıklardan birikmiş.

Sığlaşıyor şehrin toy kaldırımlarında ışık
Sokak lambasıyla söndü ihtiyar hayal
Neredeyim ne bu hal
Ya Sodom ya Gomore.