Karanlık korkağı çocuklar yetiştirdik,
Yüreklerimizin derinliklerinde…
Sakladık onları hiç çıkmamacasına,
Bir gün dönmek isteyeceğimizi bilemedik…
Dondurma ve şeker arsızıydı bizim çocuklarımız,
Sabahtan akşama kadar oynarlardı şirin bahçelerimizde…
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan