Akşamları bir başkaydı evimiz,
Soba başında onbir kişiydik!
Neler yapmazdık ki!
Çok şeyimiz yoktu,
Yokluğun farkında bile değildik,
Çünkü reklamlar yoktu...
Nasıl uyuduğumuzu bilmezdik,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
