Akşamları bir başkaydı evimiz,
Soba başında onbir kişiydik!
Neler yapmazdık ki!
Çok şeyimiz yoktu,
Yokluğun farkında bile değildik,
Çünkü reklamlar yoktu...
Nasıl uyuduğumuzu bilmezdik,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
